Ten powyższy, kontrowersyjny znak w formie grafitti, który pojawił się w 2018 na murach opanowanej przez turystów Barcelony, przekazał jasną wiadomość miejscowych dla inwazji odwiedzających, którzy co roku przybywają do miasta: zabierzcie swoje turystyczne dolary gdzie indziej. U źródła takich złowrogich wiadomości leży obywatelski sprzeciw pandemii nadmiernej turystyki, oznaczającej ogromną koncentrację zwiedzających w jednym miejscu, co może prowadzić do jego degradacji i utraty atrakcyjności. To zjawisko zatrzymało się z piskiem w 2020, kiedy nastała pandemia o jeszcze większych proporcjach – COVID-19.
Mimo katastrofalnych skutków ekonomicznych, wynikających z narodowych lockdownów oraz odwołanych planów podróżniczych, wytchnienie na które pozwoliły sobie europejskie ośrodki turystyczne podczas tego kryzysu zdrowotnego podniosły kwestię sposobu, w jaki odbywają się aktywności turystyczne i kulturalne. Inicjatywy, które zostały stworzone jako próby powrotu do normalności pokazują, że bardziej zrównoważone rozwiązania oraz zadowolenie miejscowych społeczności nie powinny już być jedynie tłem czynników opartych na zyskach.
Jedną z takich inicjatyw jest projekt finansowany przez Erasmus+: DiOtherCity, który ma na celu zapewnienie alternatywnych rozwiązań dla profesjonalistów w dziedzinie turystyki oraz w przemysłach kulturalnych i kreatywnych (CCI), aby tworzyć wycieczki i działalność kulturalną w ich miastach. Projekt ten proponuje program szkoleniowy dla dorosłych, który zajmuje się nie tylko rozwojem bardziej zrównoważonych, popieranych przez społeczeczność doświadczeń kulturalnych i turystyki, ale skupia się też na zapewnieniu szkoleń dotyczących umiejętności twardych i miękkich, jako że wielu z tych zawodowców zostało zwolnionych lub zdało sobie sprawę, że są niewystarczająco kompetentni, by nawigować zmieniającą się rzeczywistość interakcji w świetle kryzysu pandemicznego.
Jako część zapewnionego szkolenia projekt ten stawia za priorytet rozwój poniższych umiejętności dla profesjonalistów w dziedzinach turystyki i CCI:
- jak przeprowadzić badania naukowe (research) na temat historii i szczegółów obiektów dziedzictwa oraz sąsiedztw, aby przekształcić innowacyjne pomysły w namacalne, konkretne inicjatywy, które mogłyby ściągnąć docelowych odbiorców
- jak używać techniki storytellingu (opowiadania historii), by zapewnić bardziej angażujące doświadczenie dla odwiedzających i konsumentów (z naciskiem na metody gamifikacji oraz ze wskazówkami na temat marketingu wycieczek/działalności)
- jak wzmacniać umiejętności przedsiębiorcze, a więc jak stworzyć bardziej odpowiedzialne możliwości biznesowe z pomocą turystyki oraz usług/produktów kulturalnych (z dodatkowymi radami jak współpracować z miejscowymi biznesami, aby rozwiązać lokalne problemy)
Oprócz umiejętności podanych wyżej, projekt ten również stawia za priorytet wykorzystywanie potencjału technologii (oraz mediów społecznościowych), aby stworzyć bardziej angażujące i interaktywne doświadczenia dla odwiedzających oraz konsumentów odwiedziających miasta. Briefing w 2019, przeprowadzony przez usługi badawcze Parlamentu Europejskiego, zatytułowany “Employment in the cultural and creative sectors” (,,Zatrudnienie w sektorach kulturalnych i kreatywnych”), zidentyfikował dorosłych w CCI, którzy mierzą się z niestabilnym zatrudnieniem oraz zauważył ich brak umiejętności przedsiębiorczych oraz cyfrowych. Dlatego szkolenia oraz stworzenie towarzyszących im alternatywnych wycieczek po mieście oraz doświadczeń kulturalnych, będą zawierać w sobie narzędzia cyfrowe, takie jak rozszerzona rzeczywistość, kody QR, geolokację i inne, aby w rezultacie zająć się tym powszechnym problemem, wymyślić na nowo oraz ponownie ożywić turystykę i działalność kulturalną.
Zdjęcie: freepik.com (link: https://www.freepik.com/photos/people)
Ponadto, to, co tak naprawdę wyróżnia ten projekt i inicjatywy które proponuje od typowej aktywności turystycznej i kulturalnej (które sprzyjają wielkim tłumom oraz pomysłom produkowanym masowo) jest odwrót od turystycznych skupisk na rzecz ‘ukrytych klejnotów’ miasta. Te alternatywne miejsca, zlokalizowane z dala od odwiedzających i kulturalnych centrów, są znane jako miejskie peryferie. Przekierowanie fal turystów od przeciążonych turystycznych/kulturalnych miejscówek do peryferiów może napotkać naciski na bardziej zrównoważone działania. Jednak atrakcyjność tych terenów miasta robi coś więcej, niż tylko przyciąga obcokrajowców szukających bardziej autentycznych przeżyć – intryguje też dociekliwych miejscowych, którzy czują się wyalienowani przez nieinspirujące, bezosobowe inicjatywy, oferowane przez turystykę masową.
Naszym zaplanowanym końcowym celem z projektem DiOtherCity jest demonstracja, jak stworzenie alternatywnej narracji o dziedzictwie, połączonej ze stworzeniem treści cyfrowych może wykreować obopólne korzyści, zarówno dla turystyki, profesjonalistów z CCI, jak i również miejscowych społeczności, w których funkcjonują. Nieważne czy Twoje miasto zmaga się z problemem nadmiernej turystyki lub mogłoby skorzystać z nowych form turystyki, zastosowanie alternatywnych praktyk i zejście z utartej ścieżki może okazać się dla Ciebie drogą do sukcesu.
Aby dowiedzieć się więcej o #DiOtherCity, śledźcie ostatnie doniesienia na stronie projektu, które pojawią się już niedługo!
Źródła:
Pasikowska-Schnass, M. (2019) Employment in the cultural and creative sectors. Briefing. European Parliamentary Research Service, p. 12. Available here.